Permanente link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://open.overheid.nl/Details/ronl-3ea9ae4e-ae65-4fa3-a249-e418db5c591e/1
Korte speech van minister-president Mark Rutte bij de herdenking in de Tweede Kamer van de slachtoffers van de tsunami op Sulawesi
Verantwoordelijke | Ministerie van Algemene Zaken |
---|---|
Thema | Ontwikkelingssamenwerking |
Documentsoort | Toespraak |
Publicatiedatum | 02-10-2018 |
Documentdatum | 02-10-2018 |
Mevrouw de voorzitter,
Soms gaat de vernietigende kracht van de natuur ons voorstellingsvermogen bijna te
boven. Zoals vorige week vrijdag en de dagen daarna.
We zien de beelden uit Indonesië en we registreren de berichten. Maar het is nauwelijks
te bevatten door welke enorme ramp Sulawesi is getroffen.
Eerst een zware aardbeving, gevolgd door die metershoge, alles verzwelgende vloedgolf.
Daarna de ongelooflijke ravage, de chaos en de vernieling.
De ontreddering en het ongeloof op de gezichten van mensen, die vaak alles kwijt zijn.
Beelden van complete verslagenheid en radeloosheid. En de stroom berichten over alsmaar
oplopende aantallen slachtoffers, waarvan we helaas moeten aannemen dat we die nog
enige tijd zullen horen.
Tegen zoveel natuurgeweld staan wij mensen machteloos.
Wat we wel kunnen doen is onze hulp aanbieden, in een situatie waarin plotseling gebrek
is aan alles. Aan schoon drinkwater, een droge slaapplaats, kleding – de meest elementaire
dingen. Daar kunnen we wel iets in betekenen, ook vanuit ons land.
En dat willen we ook doen. Via onze ambassadeur in Jakarta.
Door als kabinet noodhulp via het Rode Kruis mogelijk te maken. En door het Rode Kruis
ook als samenleving te helpen om te helpen. Want de mensen daar hebben die hulp heel,
heel hard nodig.
Mevrouw de Voorzitter,
Eerder heeft de Koning namens de Nederlandse regering onze condoleances overgebracht
aan president Widodo en de bevolking van Indonesië.
Vandaag herdenken wij de slachtoffers in uw Kamer. We leven mee met hun families en
andere nabestaanden. En we denken aan alle mensen die door deze ramp van huis en
haard zijn verdreven en die een nieuw bestaan op moeten bouwen.
De nasleep van deze ramp zal lang en zwaar zijn. En wij kunnen ons nauwelijks een
voorstelling maken hoe moeilijk het onder deze omstandigheden moet zijn om het leven
weer op de pakken.
Daar is nu eerst troost en hulp voor nodig. En meteen daarna ook moed en kracht. En
precies dat wensen wij alle getroffenen toe.